Vietnam: een nederlandse kolonie

Ik leef nog steeds! Dagen zijn hier lang en nachten kort. Op het moment ben ik alweer uit vietnam en terug in Bangkok. Vietnam was heel bijzonder. Het is een prachtig land met twee gezichten. De mensen zijn of heel erg aardig of ontzettend kut. De meeste inwoners voornamelijk op het platteland zijn hele vriendelijke mensen. Maar er zitten een paar tussen... maar ik heb er fantastische mensen ontmoet. Voornamelijk Nederlanders dus weer een minpunt voor internationaal bezig zijn maar ja it ain't much if it ain't Dutch!!!
We zijn begonnen in Ho Chi Minh City waar we vooral met de vietnam oorlog bezig zijn geweest met het War museum en de Cu Chi tunnels. Na HCMC zijn we via Mui Ne met zijn unieke zandduinen naar Dalat gereden. Daar zijn we gaan canyoningen. Abseilen van 18 meter, van een klif van 11 meter springen en glijden van een waterval was verrassend goed gegaan. Ik geef toe dat ik eerst niet overal even enthousiast over was maar ik heb alles gedaan en het was geweldig. De veiligheid staat hier niet altijd voorop maar behalve één vrouw die bijna tegen de rotsen sprong in plaats er van af is alles goed gegaan. Ik heb er maar 1 blauwe plek aan over gehouden!
Hoi An was de volgende plaats waar we wat langer zouden blijven. Veel plaatsen zijn leuk voor twee dagen maar in Hoi An was je al twee dagen kwijt voor het winkelen. Je kan de stad namelijk niet uit zonder je eigen kleding gemaakt te hebben! Wij gingen dus keurig de eerste dag heel veel tailors af om te oriënteren. Je wordt overspoeld door mensen die je van alles willen aanmeten. Van schoenen, jurkjes, en broeken, tot tassen en portemonnees. Ook ik kon niet weggaan zonder dus heb ik twee jurkjes en een paar sandaaltjes laten maken. Het is echt een leuke ervaring om iemand je maten op te laten meten en alles na wens te laten maken. Ik wil een rits hier en een knoop daar. De derde dag kon ik mijn spullen ophalen om 's avonds meteen bier over mijn nieuwe jurkje heen te laten gooien. Na nog wat ruines te hebben bekeken was het alweer tijd om door te gaan naar Hué. De weg gaat dwars door de bergen heen en dus hadden we besloten met de motor te gaan. Na meerdere keren weer rond gereden te hebben in de stad en zelfmoord spits in vietnam was iedereen klaar om een bergtocht te maken. Met een groep van 11 stapte we op onze (automatische) motors en reden we weg. Bovenaan de berg aangekomen zagen we de wolken komen en hoorde we onweer. Binnen enkele minuten was ons fantastische uitzicht veranderd in een grijze waas van vietnamese regendruppels. De eerste die ik sinds lange tijd heb gezien en niet gemist heb. Het uitzicht was weg, de weg was spekglad en we waren helemaal doorweekt. Maar het had ergens ook wel wat. Na een tijdje werd het weer droog en hadden we besloten een omweg te nemen in plaats van de snelweg. We zijn uiteindelijk 8 uur bezig geweest over een rit die 3.5 uur had moeten duren. Na twee verloren mensen, twee lekke banden, twee regenbuien, een lege tank en een verloren telefoon was iedereen wel toe aan de eindbestemming. De zoekgeraakte reisgenoten waren al in het hostel via de snelweg dus behalve de telefoon was iedereen weer terecht en heel. Na een dagje in Hué gewandeld te hebben hoorden we over een verlaten waterpark die dichtbij lag. Met de hele groep zijn we er heen gereden. Wat is dat bizar. Het is failliet gegaan en achter gelaten zoals het ooit was. De toegangskaartjes en bouwplannen lagen op de grond, de aquaria stonden vol water en de zwemvestjes dreven in het kinderbadje. Bizarre ervaring om daar zo rond te lopen. We voelde ons net een groep uit een slechte horrorfilm die één voor één vermoord zouden worden. Totdat er een bruidspaar aan kwam rijden om haar photoshoot daar te doen... toen was de magie wel een beetje weg.
De magie vonden we terug in het natuurgebied Phong Nha. Dit gebied staat bekend om de grotten en rotsen. Met de hele groep zijn we via een zipline een grot ingegaan om daar vervolgens een natuurlijk modderbad te nemen. Een deel van de groep ging de volgende dag met de motor naar Hanoi om koningsdag daar te vieren. We stonden voor de keuze om achterop te kruipen en mee te gaan of langer te blijven. Na passen en meten ging een stoet van 5 motoren met 2 personen en 2 backpacks de weg op. De eerste dag was prachtig weer, hadden we weinig problemen en hebben mijn chauffeur en ik non-stop gezongen. De tweede dag werd het tegenovergestelde. Na een paar uur begon het hard te regenen en kregen de motoren problemen. Nog geen 60km voor Hanoi stopte onze motor er mee. Bij het kickstarten brak ook die af maar wonderbaarlijk genoeg kregen we hem toch weer aan de praat. In het donker reden we door naar Hanoi totdat 35km ervoor onze motor weer uitviel en die dit keer niet meer startte.. we waren de rest van de groep kwijtgeraakt en moesten de motor laten staan. Met de taxi zijn we uiteindelijk 13 uur later dan toch in Hanoi aangekomen. Koningsdag vieren zat er helaas niet meer in maar wat een rit was het.
Na twee rustdagen zijn we doorgegaan naar Halong Bay. Het weer viel mee, de trip wat tegen. Nu zijn de laatste 3 weken alweer aangebroken... ik heb van veel mensen afscheid moeten nemen wat ik heel moeilijk vond. We hadden een hele leuke groep!! Nu nog het zuiden van thailand en dan weer op weg naar huis (om stiekem alweer mijn volgende dromen te gaan plannen????)